Als je me tijdens het eerste jaar van mijn studie (2015) had gevraagd wat feedback voor me betekende, dan had ik waarschijnlijk geantwoord: een persoonlijke aanval. Zo voelde het tenminste. Dat was immers ook hoe ik was opgevoed – kritiek was iets om te vermijden. Maar tijdens mijn studie veranderde dat beeld volledig.Ik ontdekte dat leerlingen de grootste spiegels zijn. Als je als docent iets terugkrijgt dat schuurt of wringt, dan ligt daar niet alleen een probleem, maar vooral een kans. Een kans om te groeien. En door feedback van studiegenoten en docenten leerde ik dat feedback eigenlijk iets ongelooflijk waardevols is. Iets wat je verder helpt en laat groeien,…
-
-
Wat als het wél lukt?
Er zijn van die dromen die al een hele tijd in je meedragen. Niet eentje die plotseling oppopt – nee, eentje die je langzaam hebt opgebouwd, gevoed, gekoesterd.Voor mij is dat de droom om de Knutseljungle uit te breiden. Niet alleen als losse workshops, maar als structureel aanbod. Aanbod voor scholen, kinderopvangcentra. De verkoop van knutselpakketten. Op meerdere plekken. In Nederland én het Caribisch gebied.Met vaste programma’s.Met een team.Met ruimte voor kinderen om echt zichzelf te zijn. En toch… blijft het daar. Bij dromen. Bij schetsen op papier, uitgewerkte plannen in mijn hoofd. Het komt maar niet in beweging. En nee, dat ligt niet aan de reacties – integendeel. Kinderen…
-
Waarom Curaçao wél en Nederland niet
Ik liep langs de Gouwe, op een frisse ochtend. De zon weerkaatste zacht op het water, de stad was inmiddels wakker. En ineens was daar de vraag, zomaar, uit het niets: waarom trekt het onderwijs op Curaçao mij zó aan, terwijl het Nederlandse onderwijs mij juist steeds verder van zich af duwt? De vraag bleef door mijn hoofd spoken.En het antwoord volgde vrijwel direct, alsof het al die tijd al in mijn lijf lag opgeslagen: Omdat ik dáár nog verschil kan maken. Laten we eerlijk zijn: het Nederlandse onderwijssysteem is volledig vastgeroest. Er is geen beweging meer in te krijgen, hoe hard velen van ons het ook proberen. Kinderen moeten…
-
Ouderverstoting: het onzichtbare verdriet
De lente is in volle gang. De dagen worden langer, de bloemen staan in bloei.Pasen is net achter de rug en Koningsdag is afgelopen – dagen waarop families samenkomen, waarop verbinding gevierd wordt. Maar niet voor iedereen.Voor sommige ouders zijn dit confronterende dagen. Dagen waarop het gemis extra schrijnend voelt. Dagen waarop de lege stoel aan tafel pijn doet. Vandaag wil ik schrijven over een onderwerp dat diep in mijn hart zit: ouderverstoting. Wat is ouderverstoting? Ouderverstoting ontstaat wanneer een kind, zonder geldige reden, het contact met één van de ouders verbreekt. Vaak ligt hier manipulatie door de andere ouder aan ten grondslag. Het kind wordt langzaam maar zeker tegen…
-
Als alles tegelijkertijd komt
Er zijn van die momenten waarop alles in beweging komt. Het overweldigt je, je raakt je overzicht kwijt. Het gevoel dat je er geen controle meer over hebt, maakt je angstig. En tegelijkertijd weet je: het is nu of nooit. Sinds mijn deelname aan FEM-START lijkt mijn wereld op zijn kop te staan. Het begon subtiel – een ingeving hier, een inzicht daar – maar inmiddels lijkt het alsof er een complete kettingreactie in gang is gezet. Alsof er allemaal dominostenen zijn omgevallen, die stuk voor stuk invloed op elkaar hebben. Steeds een beetje meer – én tegelijkertijd. Het heeft ervoor gezorgd dat ik anders naar mijn werk, dromen en…
